Trudno wyobrazić sobie współczesne miasta bez drapaczy chmur, aw wielu krajach to chmur chmur stały się kartami odwiedzającymi. Zaczęli je budować pod koniec XIX wieku w Stanach Zjednoczonych, ale Europa w tej sprawie pozostała za prawie 50 lat. W dzisiejszych czasach kraje Zatoki Perskiej i Azji Południowo-Wschodniej zaangażowały się w „wyścig wieżowca”.
Główną bronią w tym wyścigu jest technologia konstrukcji monolitycznej, to znaczy budowa budynków ze wzmocnionego betonu, która umożliwia tworzenie budynków o dowolnym kształcie i wielkości. Wiele osób uważa, że konstrukcja monolityczna pojawiła się w latach 90. XXXITY, jednak w historii ludzkości istnieje przykład, który daje powody, by sądzić, że konstrukcja monolityczna urodziła się w starożytnym Rzymie. Mówimy o Panteonie, którego architektem był Apollodorus, który zbudował go w 120 n. mi. To Rzymianie nauczyli się używać betonu po raz pierwszy w budowie betonu, z pomocą nauczyli się tworzyć sklepienia i kopuły.
Z czasem beton przeszedł wiele zmian, na przykład napowietrzony beton zaczął stosować w budownictwie. Waga betonu gazowego jest znacznie mniejsza niż na przykład cegła. Ten „porowaty” materiał pozwala budynkom na zdradę dowolnej formy. Do tego, przy użyciu betonu, prędkość budowy wzrasta.
W Rosji konstrukcja monolityczna rozpoczęła się 7 września 1947 r., Kiedy w Moskwie położył fundament „Semi Sióstr”. Moskiewski budynek Uniwersytetu Stanowego, o wysokości 310 metrów, został zbudowany na górach Vorobyvy, a Hotel Ukrainy o wysokości 200 metrów i kilka niższych budynków mieszkalnych stało się drugą konstrukcją wysokiej konstrukcji.
Dziś konstrukcja monolityczna aktywnie się rozwija: w Moskwie budowa moskiewskiego miasta została zakończona, aw USA liczba takich wieżowców przekroczyła sto.